Alle personen en gebeurtenissen in dit artikel – zelfs die gebaseerd zijn op WvdL, [GECENSUREERD] en [GECENSUREERD] – zijn volstrekt fictief. Dit artikel bevat grof taalgebruik en passages die door mensen met een stuitend gebrek aan zelfrelativering als kwetsend kunnen worden ervaren. Ook wordt er een aanzienlijke hoeveelheid onzin in verkondigd.
Daar zat hij dan. De dag die hij wist dat zou komen was hier. [GECENSUREERD] streek met zijn vingers over het papier, terwijl hij probeerde te overzien wat de consequenties van de afgedrukte woorden zouden zijn. Wie zou deze onzin geloven? Zijn tegenstanders. De reaguurders, de zwakzinnigen. Zij die hem niet zagen voor wat hij werkelijk was: keizer der letteren, want door zijn voorganger aangewezen. Voorvechter van het vrije woord, want interviewer van islamcritici. De enige dichter die de levenslust van Jackson Pollocks’ abstract-expressionisme in poëzie had weten te vangen. Droedels, had hij de werken genoemd. Nu hij eraan terugdacht ontroerde de vondst hem opnieuw.
Niets liever wilde hij dan zijn juwelen delen. Het volk verheffen, hen deelgenoot maken van de extase die hij voelde bij het zien van droedels. Hoe gering was de waardering voor de schatten die hij bewaarde in zijn geest? De onbaatzuchtigheid en vlijt waarmee hij alinea’s uit Taschen-boeken had gememoriseerd, om ze vervolgens live op televisie breed gesticulerend te parafraseren, leken hem niets dan smaad en laster te hebben gebracht. Misschien liet het volk zich wel helemaal niet verheffen, dacht [GECENSUREERD]. Misschien moest hij zich louter nog omringen met de port, het witte goud en zijn eigen gedachten. Welbeschouwd was het al zo ver.
Het laatste Schund-stuk in PC bestond grotendeels uit smakeloze, ongemeen groffe omschrijvingen van seksuele avontuurtjes die de auteur, ene ‘WvdL’, samen met zijn [GECENSUREERD] zou hebben beleefd. Maar het was niet de passage over het keelneuken die hem raakte. Niet de opsomming van vunzigheden die zouden hebben plaatsgevonden tijdens een lang weekend in Landal Greenparks. Niet de bewering dat [GECENSUREERD] met angstaanjagende gulzigheid het zaad van WvdL’s verslapte geslacht had gelikt, en dat hij geregeld aanzienlijke moeite had het ding uit de klem van haar lippen te bevrijden. Welbeschouwd deed zelfs de meeste stuitende anekdote, waarin het duo tijdens een screening van Birdman de omvang van zijn gok had bespot, hem nauwelijks iets.
Nee, wat hem werkelijk trof was de onzin die werd verkocht; het jonge schrijftalent beweerde bij herhaling haar op orgasmes te hebben getrakteerd. Ze mochten alles over haar schrijven, bedacht [GECENSUREERD] terwijl hij het laatste restje Fonseca uitschonk, tot beledigende teksten aan toe. Maar men mocht geen onzin verkopen. En dat zijn [GECENSUREERD] plezier zou kunnen beleven aan geslachtsgemeenschap was pertinente onzin.
Juridisch stond hij ijzersterk, wist hij. Met [GECENSUREERD], media-advocaat for the stars, aan zijn zijde kon een fikse schadevergoeding hem nauwelijks ontgaan. Tegelijkertijd waren de nadelen van een eventuele rechtsgang evident. Wellicht zou de satiricus zich gedwongen zien zijn beweringen te staven middels een gedetailleerde beschrijving van [GECENSUREERD]’s genitaliën, en hoewel uit het onderzoek naar vermeend kindermisbruik door Michael Jackson bleek dat zo’n beschrijving zelden definitief uitsluitsel gaf, voelde hij er weinig voor zijn vriendin-annex-dienstmeid te onderwerpen aan een anatomisch onderzoek door de politie [GECENSUREERD].
Nee, dat kon hij beter zelf doen.
Trillend van woede zocht hij naar de bel, die hij in navolging van Mulisch speciaal voor dit doel in de bovenste la van het bureau bewaarde, en ontbood [GECENSUREERD] in zijn werkkamer. Nauwelijks een snuif later verscheen het serviele schaap in de deuropening, een verse fles Pinot noir in de ene en een vol zakje sos in de andere hand. Even speelde hij met de gedachte haar nog eens [GECENSUREERD]; het zou voor kortstondige verlichting zorgen, maar hij wist uit ervaring dat frequent fysiek [GECENSUREERD] vrouwen soms de koffers deed pakken, zelfs wanneer hun partner een genie van zijn statuur betrof. Geheel tegen zijn natuur in had hij zichzelf daarom een beperking opgelegd; één [GECENSUREERD] per week. Een quotum dat hij gisteren al tot drie keer toe had bereikt.
“Zet maar op de grond. Doe je rok omlaag. En je slipje ook.”
“Ik heb geen slipje aan”.
[GECENSUREERD]stond op en gaf haar een oorvijg. [GECENSUREERD] deed het gevraagde.
In zijn Schund-stuk had WvdL gesproken van een verborgen ‘plezierknopje’, niet groter dan een erwt. Het snotjoch beweerde haar te kunnen bevredigen door deze geheime plek te beroeren met tong, vingers… en ja, zelfs het uiteinde van zijn geslacht, dat hij ‘Dillinger’ had gedoopt. Onwillekeurig dacht hij aan zijn eigen essay van enige jaren geleden, over seks in de literatuur. Er bestonden schrijvers die snikkels stengels noemden. De prutsers.
[GECENSUREERD] legde zijn handen tussen haar dijen.
“Ga je me weer neuzen?” zei [GECENSUREERD] met gespeelde geilheid.
“Ik vind het zo heerlijk als je me neust.”
“Je zult vandaag niet worden geneusd”, zei hij knorrig. “Ik heb louter de intentie je aan een kortstondig anatomisch onderzoek te onderwerpen.”
[GECENSUREERD] begon met zijn vingers tussen de schaamlippen te wroeten. Hoe beschreef dat studentje het ook alweer? Boven de vaginale opening. Beschermd door een soort afdakje? Maar hoe hij ook zocht, het plezierknopje was nergens te bekennen. En daarmee was het bewijs geleverd. Smaad en laster.
[GECENSUREERD] boog zich voorover en bracht zijn mond tot vlak voor [GECENSUREERD]’s oorschelp.
“Ik zal niet nalaten de lasteraars zonder vooraankondiging in rechte te betrekken”, fluisterde hij. “Ze mogen alles schrijven dat ze willen, zelfs als het beledigend is…”
[GECENSUREERD] zoog zijn longen vol met lucht, via zijn gok. Toen schreeuwde hij:
“MAAR MEN MOET GEEN ONZIN VERKOPEN!”. [GECENSUREERD] deinsde achteruit.
“Je kunt gaan.”
“Wil je me misschien nog eens [GECENSUREERD]?”.
“GA HEEN!”.
[GECENSUREERD] verliet de kamer en [GECENSUREERD] pakte de telefoon.
“[GECENSUREERD], beste vriend. Werk aan de winkel.”